بیا که بی تو ندارم دگر قرار بیا
بیا که جان به لب آمد ز انتظار بیا
بیا که هجر تو از پا مر افکندای
بیا که بی تو،به من گشته کار زار بیا
گلی دارم که مست از بوی اویم
به غیر از او گلی دیگر نبویم
گل من نور چشمان رسول است
گل من زیب دامان بتول است
گل من در دو عالم بی نظیراست
خداوند تعالی را سفیر است
گل من اشرف خلق جهان است
گل من مهدی صاحب زمان است
اگر ظاهر شود از امر یزدان
از این گل می شود عالم گلستان
ن
عاشقت گشتم گفتی عاشقان دیوانه اند
عاقبت عاشق شدی دیدی که خود دیوانه ای
عاشقم دیوانه ام جایی ندارم خانه ای
عاشقان کی خانه دارند.. دل مگر دیوانه ای
| بنام یگانه نوازنده گیتار عشق
بنام پیوند دهنده عشاق
((شهید مهدی زین الدّین))
پیش ازعملیات خیبر،با شهید مهدی زین الدین وچندتا از دوستان دیگر
رفتیم برای باز دید از منطقه ای درفکه.موقع برگشتن به اهواز،از شوش
که رد می شدیم ، آقا مهدی گفت: خوب ، حالا به کدام مهمانخانه
برویم؟گفتم: مهمانخانه ای هست بغل سپاه شوش که بچه ها خیلی
تعریفش را می کنند.
رفتیم.وضوکه گرفتیم،اقا مهدی گفت:
هرکس هر غذایی دوست دارد،سفارش بدهد.
بچه ها هم هر چی که دوست داشتند ، سفارش دادند. بعد رفتم بالا ،
نماز جماعتی خواندیم وآمدیم و نشستیم روی میز.
آقا مهدی همین طور نشسته بود روی سجاده،مشغول تعقیبات.
بعضی از مردم و راننده ها هم در حال غذا خوردن یا گپ زدن بودند.
موی بدنمان سیخ شد .این مردم هم با ناباوری چشمهایشان متوجه
بالکن بود که چه اتّفاقی افتاده است!
شاید کسانی که درک نمی کردند،توی دلشان می گفتند مردم چه
بچه بازی هایی در می آورند!
خدا شاهد است که من از ذهنم نمی رود آن اشکها وگریه هاو
((الهی العفو)) گفتن های عاشقانهء آقا مهدی که دل آدم را می لرزاند.
شهید زین الدّین توی حال خودش داشت می آمد پایین.شبنم اشکها
بر نورانیّت چهره اش افزوده بودکه بت تبسّمی شیرین آمد نشست کنارمان.
در دلم گفتم:- خدایا! این چه ارتباطی است که برقرار شود،دیگر خانه،
مسجد ومهمانخانه نمی شناسد!
عاقل کسی است که از تجربه دیگران پند
بگیرد (حضرت علی(ع))